مردم مذبوحانه فقط در پی زیستن زندگی‌ای بودند که به هرکداممان داده شده، از روی غریزه در پی اقناع هر میل مشمئزکننده‌ای، و در پی سرکوب اضطراب‌های معطوف به تنهایی و درد احتضارمان که به محض آگاهی از فانی بودن به ما دست می‌دهد